معاون اجتماعی پلیس راهور ناجا مطرح کرد؛
عابر پیاده در چه تصادفاتی مقصر شناخته می شود؟
سرهنگ جهانی درباره حوادثی که در آن عابر پیاده حضور دارد، توضیحاتی داد.
به گزارش خودروکار، سرهنگ عین الله جهانی معاون اجتماعی پلیس راهور ناجا، با اشاره به وظایف عابرین پیاده در تردد از خیابان‌ها گفت: عابرین به عنوان کاربران ترافیکی مثل رانندگان، یکسری وظایف دارند. در ماده ٢٠١۵آیین نامه راهنمایی و رانندگی تکالیف ٩گانه‌ای برای عابرین پیاده ذکر شده که مکلفند در زمان عبور و تردد در معابر آن‌ها را انجام دهند.
وی ادامه داد: استفاده از پل عابر پیاده، عبور از زیرگذر‌های مخصوص عابرین، توجه کردن به چراغ قرمز عابرین پیاده و پرهیز از دویدن ناگهانی در مسیر از مواردی هستند که در این ماده به آن‌ها پرداخته شده است.
سرهنگ جهانی تصریح کرد: ماده ۲۶ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی اشاره بر این دارد که اگر عابر پیاده از محل‌های مخصوصی که برایش پیش بینی شده عبور نکند و راننده‌ی وسیله‌ی نقلیه‌ای با این عابر برخورد کند و دارای چهار شرط باشد، عابر پیاده مقصر شناخته می‌شود.
وی افزود:این شروط برای راننده شامل گواهینامه مجاز، سرعت مجاز، وسیله نقلیه هیچ نقص فنی موثر در آن تصادف نداشته باشد و راننده تمام تلاش خود را برای پیش گیری از تصادف به کار بسته باشد. در این صورت راننده هیچ مسئولیت مدنی و کیفری نخواهد داشت.
معاون اجتماعی پلیس راهور ناجا گفت: البته در مکان‌هایی مثل اتوبان‌ها برابر ماده ۴قانون ایمنی راه‌ها و راه آهن، اگر عابر پیاده در اتوبان تردد کند و تصادفی پیش بیاید عابر پیاده مقصر شناخته می‌شود و منظور از اتوبان در این قانون بزرگراه‌های درون شهری نیست.
وی بیان کرد:همکاران ما اگر تشخیص بدهند عابر پیاده را ١۰۰ درصد مقصر حادثه می‌دانند، اما اگر در برخی از تصادفات مشاهده کنند که مسبب و علت حادثه دو مورد است، اگر به نتیجه برسند هم عابر پیاده و هم وسیله نقلیه مقصر حادثه اند، عابر پیاده و راننده خودرو ۵۰ درصد مقصر شناخته می‌شوند.
وی افزود: مثلا اگر خدایی ناکرده پای عابر پیاده شکسته شود، نصف دیه پای شکسته را دریافت خواهد کرد و اگر وسیله نقلیه آسیب دیده نصف خسارت وارد شده را می‌تواند از عابر پیاده دریافت کند.
سرهنگ جهانی گفت: معمولا هر بزرگراه یا اتوبانی با نرده‌های فلزی بسته شده که عابر پیاده از آن عبور نکند و این نرده‌ها حریم پل عابر محسوب می‌شوند، اما اگر این‌ها نباشد آنچه که در رویه کار است، بسته به راه‌ها متفاوت می‌شود. ممکن است زمانی در اتوبان باشد و سرعت وسایل بالا باشد که ۲۰۰ متر این طرف و آن طرف پل را در نظر می‌گیرند.
وی خاطر نشان کرد: در بزرگراه راه‌ها و خیابان‌ها معمولا بسته به شرایط راه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ متر را در نظر می‌گیرند و این فاصله حریم پل محسوب می‌شود. اگر ۴ شرطی که گفته شد را راننده رعایت کرده باشد عابر پیاده ۱۰۰ درصد مقصر شناخته می‌شود.
وی ادامه داد: استفاده از پل عابر پیاده، عبور از زیرگذر‌های مخصوص عابرین، توجه کردن به چراغ قرمز عابرین پیاده و پرهیز از دویدن ناگهانی در مسیر از مواردی هستند که در این ماده به آن‌ها پرداخته شده است.
سرهنگ جهانی تصریح کرد: ماده ۲۶ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی اشاره بر این دارد که اگر عابر پیاده از محل‌های مخصوصی که برایش پیش بینی شده عبور نکند و راننده‌ی وسیله‌ی نقلیه‌ای با این عابر برخورد کند و دارای چهار شرط باشد، عابر پیاده مقصر شناخته می‌شود.
وی افزود:این شروط برای راننده شامل گواهینامه مجاز، سرعت مجاز، وسیله نقلیه هیچ نقص فنی موثر در آن تصادف نداشته باشد و راننده تمام تلاش خود را برای پیش گیری از تصادف به کار بسته باشد. در این صورت راننده هیچ مسئولیت مدنی و کیفری نخواهد داشت.
معاون اجتماعی پلیس راهور ناجا گفت: البته در مکان‌هایی مثل اتوبان‌ها برابر ماده ۴قانون ایمنی راه‌ها و راه آهن، اگر عابر پیاده در اتوبان تردد کند و تصادفی پیش بیاید عابر پیاده مقصر شناخته می‌شود و منظور از اتوبان در این قانون بزرگراه‌های درون شهری نیست.
وی بیان کرد:همکاران ما اگر تشخیص بدهند عابر پیاده را ١۰۰ درصد مقصر حادثه می‌دانند، اما اگر در برخی از تصادفات مشاهده کنند که مسبب و علت حادثه دو مورد است، اگر به نتیجه برسند هم عابر پیاده و هم وسیله نقلیه مقصر حادثه اند، عابر پیاده و راننده خودرو ۵۰ درصد مقصر شناخته می‌شوند.
وی افزود: مثلا اگر خدایی ناکرده پای عابر پیاده شکسته شود، نصف دیه پای شکسته را دریافت خواهد کرد و اگر وسیله نقلیه آسیب دیده نصف خسارت وارد شده را می‌تواند از عابر پیاده دریافت کند.
سرهنگ جهانی گفت: معمولا هر بزرگراه یا اتوبانی با نرده‌های فلزی بسته شده که عابر پیاده از آن عبور نکند و این نرده‌ها حریم پل عابر محسوب می‌شوند، اما اگر این‌ها نباشد آنچه که در رویه کار است، بسته به راه‌ها متفاوت می‌شود. ممکن است زمانی در اتوبان باشد و سرعت وسایل بالا باشد که ۲۰۰ متر این طرف و آن طرف پل را در نظر می‌گیرند.
وی خاطر نشان کرد: در بزرگراه راه‌ها و خیابان‌ها معمولا بسته به شرایط راه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ متر را در نظر می‌گیرند و این فاصله حریم پل محسوب می‌شود. اگر ۴ شرطی که گفته شد را راننده رعایت کرده باشد عابر پیاده ۱۰۰ درصد مقصر شناخته می‌شود.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
